Al een hele tijd worden politiek en media beheerst door het begrip ‘radicalisering’. De verantwoordelijkheid voor preventie en detectie komt grotendeels bij het onderwijs terecht. In deze reeks van drie webinars worden enkele kritische vragen gesteld:

• Is radicalisering eigenlijk wel zo’n recent fenomeen?
• Zijn radicale ideeën soms nodig?
• En worden we zelf niet radicaler door ons blind te staren op hoe ‘de ander’ radicaliseert?

Sessie 1: Radicalisering in perspectief

Sinds de Oorlog in Syrië waarschuwt de pers ons bijna dagelijks voor radicale jongeren. Maar wordt het begrip ‘radicaal’ niet buiten proportie voorgesteld? Is er werkelijk reden tot paniek? Leidt radicalisme automatisch naar extremisme? Moeten radicale ideeën dan maar in de kiem worden gesmoord? In deze eerste sessie tonen onze specialisten aan hoe radicalisme een normaal fenomeen is in onze samenleving en hoe angst steeds een slechte raadgever is.

Sessie 2: Waar komt gewelddadige radicalisering vandaan?

Zeg ‘radicaliserende jongeren’ en velen denken meteen aan moslims. Nochtans zijn er erg veel verschillende contexten van gewelddadige radicalisering. Of het nu gaat om een SS-er in nazi-Duitsland, over een aanhanger van de Ku Klux Klan in de VS of over een jonge moslim die naar het kalifaat vertrekt, hun radicaliseringsprocessen lopen soms opvallend gelijk. In deze sessie komen de factoren die hier een rol in spelen aan bod.

Sessie 3: Dialoog en positieve identiteitsontwikkeling

• Sinds 2013 bleven in diverse scholen plaatsen leeg in de klas. Het radicaliseringsproces van deze ‘Syriëstrijders’ had hen steeds meer geïsoleerd van waardevolle relaties met vrienden, ouders of school. Ons democratisch model bood in hun ogen geen humaan toekomstperspectief. Hoe vangt een school tijdig signalen op? Is repressie het antwoord of kan daar ook constructief mee aan de slag worden gegaan? En wie kan helpen om deze jongeren te ondersteunen in een positieve identiteitsontwikkeling?